با اینکه سال‌ها است سیلیکون‌ولی، قطب اصلی استارتاپ‌های فناوری دنیا است، اما اروپا با سرعت چشمگیری فاصله‌ی خود را با آن کم می‌کند.چشم‌انداز استارتاپ‌های اروپایی مدت‌ها است تحت عملکرد سیلیکون‌ولی قرار گرفته است که سال‌ها به‌عنوان اکوسیستم استارتاپی ثابت و بدون چالش دنیا شناخته می‌شود. البته توانایی سیلیکون‌ولی برای رسیدن به کوهستانی از سرمایه‌گذاری، جذب استعدادهایی در سطح جهانی و گسترش شرکت‌های برتر حسادت‌برانگیز است؛ اما با ظهور و افزایش قطب‌های فناوری جدید در سراسر اروپا، جهان در حال رسیدن به تعادل است و به‌مرور کسب‌وکارها به سمت اروپا گرایش پیدا می‌کنند.
در نیمه‌ی اول امسال، رکورد سرمایه‌گذاری فناوری در اروپا با سرمایه‌گذاری ۱۹.۲ میلیارد یورو در سه‌ماهه‌ی اول و دوم شکسته شد. تزریق سرمایه‌ی کلان به استارتاپ‌های اروپایی نتیجه‌ی خوبی را به‌دنبال داشته است و با سرمایه‌گذاری‌های بیش از ۱۰۰ میلیون یورو باعث رشد چشمگیری اقتصاد اروپا شده است (۲۶٪ در سه‌ماهه‌ی اول و ۴۵ درصد در سه‌ماهه‌ی دوم). با اینکه آمار اروپا هنوز نسبت به آمار اقتصادی ایالات‌متحده پائین است اما با تزریق سرمایه‌ی انبوه این شکاف به‌سرعت در حال محو شدن است. از طرفی اروپا از نظر خروج شرکت‌های مبتنی بر سرمایه‌گذاری خطرپذیر در سال گذشته به اروپا نزدیک است (۱۰۷ میلیارد دلار در مقابل ۱۳۶ میلیارد دلار).
بزرگ‌ترین بازار جهان
تقریبا در همه جای دنیا، سیلیکون‌ولی را به‌عنوان پایتخت جهانی استارتاپ‌ها می‌شناسند اما هیچ دلیل منطقی برای ادامه‌ی این روند وجود ندارد. استارتاپ‌های اروپایی از دسترسی مستقیم به بزرگ‌ترین اقتصاد دنیا برخوردار هستند که شامل ۵۰۰ میلیون نفر جمعیت و تولید ناخالص داخلی ۲۵ هزار یورو به ازای هر شخص است. اروپا از بسیاری از ابعاد، پلتفرم بهتری برای رسیدن به بازارهای دیگر سراسر جهان از جمله بازارهای نوظهور آفریقا و آسیا است. اتحادیه‌ی اروپا شریک ارشد تجاری ۸۰ کشور قدرتمند است درحالی‌که این تعداد برای ایالات‌متحده تنها به ۲۰ کشور می‌رسد.
منبعی از استعدادها
منبع اغلب شرکت‌های جهانی، ترکیبی از استعداد و فناوری است. درنتیجه اروپا چه از نظر فناوری و چه از نظر ذهن رقیب قدرتمندتری برای آمریکا در مقیاس جهانی است. قاره‌ی اروپا منبعی غنی از فناوری‌ها و دانشگاه‌های مهندسی پیشروی دنیا از جمله آکسفورد، کمبریج و کالج سلطنتی لندن، مرکز تحقیقاتی زوریخ و دانشگاه فناوری دلف هلند است. همچنین تعداد توسعه‌دهندگان اروپا ۵.۷ میلیون نفر است درحالی‌که آمریکا از ۴.۴ میلیون توسعه‌دهنده برخوردار است؛ در دو سال گذشته تنها ۲۰۰ هزار نفر افزایش یافته است.
کارآفرینی در اروپا به یکی از گزینه‌های معتبر در انتخاب شغل تبدیل شده است به‌طوری‌که متخصصان کسب‌وکار، راه‌اندازی کسب‌وکار را به بالا رفتن از نردبان متداول سازمانی ترجیح می‌دهند. علاوه بر این، با توسعه‌ی اکوسیستم کسب‌وکار شاهد رشد کارآفرینان سریالی خواهیم بود که با تجربه و سرمایه به ساخت کسب‌وکارهای بزرگ‌تر و بهتری می‌پردازند.
در شرایطی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا مهاجرت به ایالات‌متحده را مختل کرده است، اروپا می‌تواند از این محدودیت به سود خود استفاده کند و استعدادهای بیشتری را جذب کند. کشورهای اتحادیه‌ی اروپا نه‌تنها از مزیت آزادی مهاجرت در کل قاره برخوردار هستند بلکه می‌توانند از قوانین تسهیل‌شده درباره‌ی استخدام استعدادهای ماهر هم بهره‌مند شوند. هرچقدر رقابت کمتر باشد، حقوق کارمندان به‌ویژه در قطب‌های نوظهور نسبت به ایالات‌متحده کمتر خواهد بود علاوه بر این کارمندان اروپایی غالبا وفادارتر هستند و تشکیل تیم و فرهنگ سازمانی برای آن‌ها ساده‌تر است.
قطب‌های نوظهور
حل چالش‌های دیجیتال‌سازی انبوه که بر کل صنایع و انواع شرکت‌های سراسر جهان تأثیر می‌گذارند، در انحصار سیلیکون‌ولی نیست. درنتیجه، ابداع راه‌حل و نوآوری در تعداد فزاینده‌ای از کشورهای اروپایی، گسترش ایده‌ها و اطلاعات را آسان می‌سازد و هزینه‌ی توسعه‌ی شرکت‌ها را کاهش می‌دهند.
درگذشته، لندن، پاریس، برلین و استکهلم، تنها قطب‌های استارتاپی اروپا بودند اما امروزه قطب‌های استارتاپی متعددی در سراسر اروپا توزیع شده‌اند و اکوسیستمی مرتبط را تشکیل داده‌اند. قطب‌های نوظهور فناوری از جمله کپنهاگ، بارسلونا، دوبلین، لیزبون، اسلو و تالین رشد چشمگیری داشته‌اند و با فضای قابل رشد به جذب سرمایه‌گذاری پرداخته‌اند. به‌طورکلی از سال ۲۰۱۳، پانزده شهر اروپایی با جمعیت متخصص ۵۰ هزار نفر و سرمایه‌ی اولیه‌ی کمتر از یک‌میلیون دلار به محلی برای فرصت‌های جدید تبدیل شده‌اند.
ازبین‌بردن شکاف‌ها
بنابراین با تمام این پتانسیل‌ها، استارتاپ‌های اروپایی نباید از سیلیکون‌ولی عقب بمانند؛ اما اروپا برای رسیدن به این هدف به تعداد بیشتری از بنیان‌گذاران نیاز دارد، افرادی که بتوانند طرح‌های بلندپروازانه‌ی خود را تا آن سوی اقیانوس اطلس توسعه دهند. همه‌چیز در حال تغییر است و بلندپروازی نسل جدید کارآفرینان نسبت به سال‌های گذشته بیشتر است؛ بنابراین با ساخت قهرمان‌های جهانی و توسعه‌ی آن‌ها باید این هدف را به یک هنجار تبدیل کرد.
سرمایه‌گذاری مشکل بزرگی است، زیرا باوجود افزایش آمار، بخش سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر (VC) اروپا هنوز مانند ایالات‌متحده موفق به جذب سازمان‌های بزرگ مثل صندوق‌های بازنشستگی، خیریه‌ها و تعاونی‌ها نشده است. در اتحادیه‌ی اروپا، بخش زیادی از سرمایه‌گذاری‌های استارتاپی هنوز از طریق مشارکت‌های دولتی، واگذاری‌ها، وام‌های نرم و سرمایه‌گذاری مشارکتی تأمین می‌شود. این سرمایه‌گذاری‌ها سودمند هستند اما نیاز به مشارکت خصوصی به‌ویژه در مراحل Seed+ تا Series B احساس می‌شود. (Series B سرمایه‌گذاری مرحله دوم کسب‌وکار است و زمانی رخ می‌دهد که شرکت به مراحل مشخصی رسیده باشد و از مراحل اولیه‌ی راه‌اندازی کسب‌وکار عبور کرده باشد).
در مقابل، سرمایه‌گذارهای ایالات‌متحده تمایل بیشتری به پذیرش ریسک دارند و نسبت به پیشنهاد VC-ها انعطاف بیشتری دارند. آن‌ها با رسیدن به درک بهتری از این نوع سرمایه‌گذاری، سرمایه‌ی صبور (سرمایه‌ی بلندمدت) بیشتری را به فعالیت‌های اقتصادی اختصاص می‌دهند و حتی تا ده سال برای بازگشت سود صبر کنند. به همین دلیل هنوز شکاف سرمایه‌گذاری و ارزش بین اروپا و آمریکا عمیق است. براساس پژوهش GP Bullhound ارزش شرکت‌های بزرگ اروپایی ۱۸ برابر درآمد آن‌ها است درحالی‌که این آمار برای شرکت‌های بزرگ آمریکایی، ۴۶ برابر است.
منبع: زومیت
