زندگی ماشینی امروزی، ما را به‌نوعی به دل‌مشغولی ذهنی و فعالیت همیشگی معتاد می‌کند که باید راهکاری برای رهایی از آن پیدا کنیم.

آیا تاکنون به زمانی‌ که روزانه به خودتان اختصاص می‌دهید، اندیشیده‌اید؟ منظور از زمان اختصاصی، زمان‌هایی که به آرایش، کارهای خانه یا فعالیت‌هایی این‌چنینی می‌‌پردازید، نیست. این رفتارها بیشتر شبیه به اصلاح فرایندها یا حتی تعمیر عملکرد زندگی هستند و به‌معنای زمان اختصاصی نخواهند بود. زمان اختصاصی را می‌توان زمانی نامید که بدون هیج دغدغه‌ی ذهنی یا هیچ فعالیت خاصی سپری می‌کنید؛ زمانی‌ که با اصطلاح انگلیسی idle هم شناخته می‌شود.

ایده‌ی گذراندن زمان بدون انجام دادن فعالیت خاص، برای بسیاری از ما معنای صحیحی ندارد. فرهنگ امروزی در اکثر نقاط جهان، دل‌مشغولی و شاید اشتغال دائمی را ارج می‌نهد. به‌بیان دیگر امروز پاسخ «مشغول هستم» به سؤال «حالت چطور است؟» پاسخی مرسوم محسوب می‌شود. درواقع پاسخ «استراحت می‌کنم» یا موارد مشابه، تنها در مواردی قابل قبول خواهد بود که در سایر زمان‌ها خود را مشغول انجام کاری نشان دهید که به موفقیت قابل‌توجهی ختم شود.

فرهنگ کنونی کشورهای گوناگون، دل‌مشغولی را به‌عنوان رویکردی قابل احترام برای زنان و مردان می‌پذیرد. زنان باید وظایف گوناگون اشتغال، خانه‌داری، مراقبت از فرزندان یا حتی والدین و بسیاری درگیری‌‌های ذهنی دیگر را تحمل کنند. مردان نیز بسته به محل زندگی و کار، انواع وظایف را بر عهده می‌گیرند و درگیری‌های مخصوص به خود را دارند. ازطرفی تفاوت‌های زنان و مردان باعث می‌شود تا برخی اوقات مردان توانایی گذران وقت بدون درگیری ذهنی خاص را داشته باشند، درحالی‌که زنان درکی از چنین وضعیت ذهنی ندارند.

برخی کارشناسان اعتقاد دارند زنان فعال در دنیای کسب‌وکار، دل‌مشغولی ذهنی را به‌عنوان فعالیتی اجباری پذیرفته‌اند. آن‌ها برخی اوقات از الزام درونی برای مشغول بودن و درگیری ذهنی نیز عصبانی و ناراحت می‌شوند. به‌هرحال صرف‌نظر از تفاوت‌های جنسیتی، می‌توان تمایل به دل‌مشغولی و غافل شدن از خود را پدیده‌ای عمومی در نظر گرفت. شاید دور ماندن از خود و عدم توجه به نیازهای درونی، از سال‌های کودکی و نوجوانی و با الزام به راضی نگه‌داشتن اطرافیان شروع شود.

افراد در زندگی کاری هم با فشارهایی از جنس راضی نگه‌داشتن اطرافیان روبه‌رو هستند. نشان دادن اشتغال دائمی، آماده‌کردن وظایف بی‌شمار کاری و مقایسه‌ی خود با افراد بالادست و موفق‌تر، همیشه ذهن ما را به خود مشغول می‌کند. درنهایت تلاش برای ایجاد تعادل بین زندگی کاری و شخصی، فشار ذهنی را افزایش می‌دهد و کمکی هم به کاهش دل‌مشغولی‌ها نخواهد کرد.

دل‌مشغولی و تلاش برای داشتن شغل، زندگی و حتی ظاهر بهتر، در ذات خود اشکالی ندارد، اما وقتی چنین فعالیت‌هایی به تنها دارایی ما برای حس خوب تبدیل شوند و به‌نوعی ارزش زندگی ما را تشکیل دهند، با چالش روبه‌رو خواهیم شد. درواقع با چنین رویکردی خود را به افرادی تبدیل می‌کنیم که همیشه به‌دنبال خوشبختی می‌دوند و اطراف خود را با لذت‌های زودگذر و اعتمادبه‌نفسی سینوسی می‌گذرانند.اشتغال دائمی نباید به ارزش و هدف شما در زندگی تبدیل شود

اگر شما هم برای احساس خوب خود تنها به فعالیت و اشتغال وابسته هستید، باید راهکاری برای تغییر رویکرد خود پیدا کنید. مارک ویتمن، روانشناس آلمانی نظریه‌ی جالبی پیرامون عدم اشتغال و درگیری ذهنی دارد. او اعتقاد دارد هرچه زمان بیشتری را به خود اختصاص دهید، خودشناسی بیشتری کسب می‌کنید. در چنین موقعیت‌هایی، گذشته، حال و آینده‌ی احتمالی در کنار هم قرار می‌گیرند و می‌توانید داستانی از زاویه‌ی دید خود درباره‌ی زندگی‌تان شکل دهید. همین لحظه می‌تواند بیشترین دستاورد را برای شما به‌همراه داشته باشد. برای رسیدن به چنین موقعیت‌هایی و دوری از دل‌مشغولی دائمی، راهکارهای زیر پیشنهاد می‌شوند:

• برای شروع می‌توانید تمرین ذهن‌آگاهی ساده‌ای را شروع کنید. البته ذهن‌آگاهی نباید متمرکز بر کنترل ذهن باشد. در عوض باید به سؤال‌های بی‌پاسخ خود اجازه‌ی جریان بدهید و خاطرات مخفی و دسته‌بندی ذهنی خود را مرتب کنید. در چنین وضعیتی شما تنها گذران افکار را می‌بینید و بدون تمرکز خاصی، به مشاهده‌ی آن‌ها می‌پردازید.
• ذهن‌آگاهی و اجازه‌دادن به جریان سیال تفکرات را می‌توان در مواقعی به‌کار گرفت که نیاز به دل‌مشغولی بیشتر و تلاش برای اشتغال دائمی به شما فشار می‌آورد. در چنین وضعیتی می‌توانید تنها با مشاهده‌ی افکار و بدون هیچ‌گونه قضاوت، به آرامش فکری برسید که در تصمیم‌گیری‌های آتی مفید خواهد بود.
• در طول شب از سکوت فضای خانه یا هر محیط آرامش‌بخش دیگر استفاده کنید. چنین موقعیت‌هایی به شما اجازه می‌دهند تا بدون تعهد مستقیم به هیچ جریان فکری، تنها در افکار خود غوطه‌ور شوید و از سکوت لذت ببرید. ساعت‌های ابتدایی روز نیز برای تفکر بدون درگیری مناسب به‌نظر می‌رسند. در برابر الزام درونی برای برداشتن گوشی هوشمند و بررسی اعلان‌ها مقاومت کنید و چند دقیقه‌ای را به خودتان اختصاص دهید.

درنهایت زمانی‌که به خودتان اختصاص می‌دهید و از تمام دل‌مشغولی‌های کاری رها می‌شوید، شخصیت و آرامش درونی شما را شکل می‌دهد. همین فعالیت‌ها در تصمیم‌گیری‌های آتی نیز مزیت خود را نشان می‌دهند که منجر به موفقیت‌های بیشتر در زندگی شخصی و کاری هم خواهد شد.

منبع: زومیت

استارتاپس لند