استارتاپ های ناب (Lean Startups) نوآور هستند. متد ناب (Lean) یک فلسفه آزمایش شده است که یک دستورالعمل برای به حداقل رساندن شکست و افزایش شانس موفقیت را فراهم می کند. ناب یک رویکرد قدرتمند برای یادگیری از مشتریان و مشکلات آنها و ارائه راه حل های ارزشمند به آنهاست. رویکرد استارتاپ ناب، یک سازمان را قادر می سازد تا مسیرهای خود را با بر اساس تفکر چابک (agile) و برنامه های خود را به طور دقیق تغییر دهد.
رویکرد Lean Startup Kanban :
کانبان یک روش قدرتمند است که از تجسم کار استفاده می کند. کانبان بهترین انتخاب برای محیط های استارتاپی است چون با شرایط و حلقه های بازخورد سریع سازگار می باشد. با استفاده از Kanban شما باید بر روی تجسم کار در حال پیشرفت، نگه داشتن گردش کار به شکل ثابت و یادگیری از اشتباهات برای کاهش زمان چرخه های یادگیری تمرکز کنید.
چرا کانبان به استارتاپ ها کمک می کند؟
یک استارتاپ با چالش های بسیاری مواجه است. Kanban یک راه حل مناسب برای چنین سازمان هایی است. تخته کانبان اجازه می دهد استارتاپ ها بیشتر یاد بگیرند و بازدهی خود را بالا ببرند.
تیم هایی که از Kanban استفاده می کنند، خیلی سریع در مورد روند کاری خود، به اکتشافات ارزشمندی دست می یابند، اکتشافاتی که به طور چشمگیری سرعت رشد را بهبود می بخشد. پیشرفت سریع برای هر کسب و کاری مهم است، اما در یک استارتاپ می تواند موضوع مرگ یا زندگی باشد. استارتاپ ها به کمک Kanban می توانند به طور مستمر در حال پیشرفت باشند.
کانبان جریان ساده ای دارد. کار در حال انجام را محدود می کند به طوری که ارزش به سرعت و به طور منظم تولید می شود، بنابراین باعث بازدهی بیشتر کل سیستم می شود.
تکنیک Kanban در اواخر دهه ۱۹۴۰ به عنوان رویکرد جدید تویوتا در تولید و مهندسی ظهور یافت. کارگران خطی در کارخانه با نمایش کارت های رنگی واقعی به کارگران دیگر برای اطلاع رسانی استفاده می کردند. (Kanban یک کلمه ژاپنی به معنی “سیگنال بصری” یا “کارت” است). ماهیت بسیار بصری این سیستم، اعضای تیم را قادر می سازد که به راحتی از کارهایی که باید انجام شود و همچنین زمان انجام کارها، آگاه شوند.
کانبان نه تنها از طریق سیستم تولید تویوتا بلکه همچنین توسط تفکر سیستمی ناب (Lean) نیز تحت تأثیر قرار گرفته است. اصول کانبان در صنایعی مانند توسعه نرم افزار و مدیریت منابع انسانی با اصول تولیدی کارخانه ای یکسان هستند. این اصول عبارتند از: کمک به تجسم کار، محدود کردن کارهای در حال انجام، تمرکز بر جریان کار و پیشرفت مداوم.
در تولید کارخانه ای، فرایند تکمیل کار در ساختار خط تولید قابل مشاهده است. اما در یک استارتاپ، فرآیند اغلب مبهم است. نقشه برداری مراحل فرآیند در تخته کانبان و استفاده از کارت های کانبان برای نشان دادن کار، بینش بسیار مناسبی از جنبه ها و جریانات کار می دهد.
از آنجایی که هر تیم دارای فرایند مختص به خود برای تکمیل کار است، تخته کانبان به شما اجازه می دهد تا جریان کاری خود را بر روی آن پیاده کنید. در ادامه این پست از داناپ به توضیح ۵ گام اصلی تکمیل تخته کانبان می پردازیم.
اولین گام این است که فرآیندهای فعلی استارتاپ را بدانید. شما باید از کارها و وظایفی که باید انجام شوند مطلع باشید تا بتوانید از تخته کانبان استفاده کنید.
گام دوم، ساخت تخته کانبان شماست. هنگامی که وظایف و کارهای لازمه را یافتید، باید آنها را در تخته کانبان وارد کنید. سه ستون اصلی (باید انجام شود، در حال انجام و انجام شده) تخته کانبان را رسم کنید و با وظایف را در آن قرار دهید. به زودی متوجه خواهید شد که چه ستون هایی باید اضافه شوند و چه ستون هایی را نیاز ندارید. تخته کانبان شما در اوایل کار بسیار متغیر خواهد بود و پس از گذشت زمان به مرور ثابت می شود. در تصویر زیر یک نمونه بسیار ساده از تخته کانبان را مشاهده می کنید:
مثال نمونه فیزیکی و کارت زیر شما را به فکر چگونگی کار Kanban می دهد. هر ستون با یک گام از فرآیند تیم (مثل: برای انجام، برنامه ریزی، و غیره) برچسب گذاری می شود. بعد از آن کارت کانبان در ستون مربوط به خود قرار می گیرد که وضعیت فعلی کار را نشان می دهد.
در تصویر زیر، رنگ کارت نشان می دهد که نوع کار (به عنوان مثال سبز برای داستان کاربر و آقرمز برای نشان دادن ناقصی) چیست، اما رنگ کارت نیز می تواند به اولویت آن وظیفه نیز اشاره کند (به عنوان مثال، قرمز برای سرعت بخشیدن، سبز برای عادی و غیره).
شاخص ها مانند آیکون ها و آواتار های کاربر بر روی کارت قرار می گیرند تا نشان دهد که چه کسی به کار، منبع تقاضا، کلاس خدمات و یا سایر جزئیات مهم مربوط به کار تیم شما اشاره دارد. در نهایت این شما هستید که تصمیم می گیرید کارت ها چگونه منظور خود را منتقل کنند.
گام سوم اضافه کردن محدودیت WIP (کار در حال انجام) می باشد. محدودیت WIP یک عدد است که برای ستون ها (در حال انجام، آزمایش، اجرا، و غیره) معین می شود که نشان می دهد چه تعداد وظیفه می تواند در ستون قرار داشته باشد. اگر ستون پر شود، هیچ کار اضافی نمی تواند اضافه شود.
محدودیت های WIP بخش مهمی از روش کانبان هستند زیرا این محدودیت ها باعث می شوند تیم مرتبا پربازده باقی ماند. با ایجاد محدودیت در تعداد وظایف، اعضای تیم تا زمانی که وظیفه مربوط به خود را انجام نداده اند نمی توانند سراغ کارها و وظایف جدید بروند. هیچ روشی وجود ندارد که تعریف کند محدودیت های WIP مناسب برای تیم شما چه عددی است. همچنین شما نباید از شیوه و WIP دیگر تیم ها برای خود استفاده کنید.
پس از تنظیم تخته اولیه، نظارت و بهینه سازی شروع می شود. این جایی است که ما به گام چهارم می رویم. جلسات را تشکیل می دهیم. جلسات کوتاه روزانه می تواند یکی از بزرگترین فرصت های شما برای شناسایی مشکلات و یافتن راه حل ها باشد.
آنچه که باید به خاطر داشته باشید این است که هدف این جلسات بحث در مورد کارهایی که شما انجام داده اید و یا چه وظایفی قرار است در آینده انجام دهید نیست. هدف یک جلسه روزانه، بحث درباره مشکلات تیم و تلاش برای حل آنهاست. جلسات برنامه ریزی و گذشته نگر باید فقط در صورت لزوم برگزار شوند و به بحث درباره پروژه های آینده و گذشته بپردازد.
گام پنجم و نهایی برای شروع Kanban درج گزارش می باشد. گزارش هایی از قبیل چگونگی رهبری تیم، دوره های زمانی و نمودار تجمعی جریان کار. این گزارش ها برای کمک به شما برای یافتن اطلاعاتی مانند چند روز طول می کشد تا یک وظیفه به پایان برسد، تعداد کارهایی که تیم در یک زمان می تواند انجام دهد و نحوه تغییر آنها در یک دوره از پروژه می باشد.
شما باید روزانه گزارش ها را دنبال کنید و آنها را در طول جلسات روزانه با تیم خود بررسی کنید. گزارشات و بازخوردها به شما یک بینش عالی برای بهبود روند کاریتان ارائه می دهد.
منبع: دانوپ
